Την Τρίτη, 10 Δεκεμβρίου 2019 ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος διοργάνωσε στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, την εκδήλωση με θέμα «Πράσινη Χρηματοδότηση και Μετασχηματισμός της Οικονομίας», με κεντρικό ομιλητή τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ως θερμός υποστηρικτής της ιδέας της «Πράσινης Οικονομίας», ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος οργάνωσε μια εκδήλωση που έστρεψε το βλέμμα σε ένα σύγχρονο οικονομικό/παραγωγικό αναπτυξιακό μοντέλο, το οποίο είναι ικανό να διορθώσει πολλές από τις οικονομικές στρεβλώσεις της διεθνούς οικονομίας.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε να υιοθετήσουμε ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης για τη χώρα. Ένα πρότυπο ανάπτυξης που υπηρετεί τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες. Η πράσινη ανάπτυξη, αυτή που σέβεται το περιβάλλον και το αντιμετωπίζει ως αναπτυξιακό απόθεμα είναι η μόνη εφικτή και βιώσιμη λύση για τον τόπο.

Η Πράσινη Ανάπτυξη αποτελεί μια νέα στρατηγική για την έξοδο από αυτήν την κρίση επιδιώκοντας την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας, την ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός και να μετασχηματισθεί η οικονομία χρειάζονται:

• αποεπενδύσεις σε τομείς του παλιού παραγωγικού μοντέλου, στο μέτρο που αυτό λειτουργεί πλέον βλαπτικά για το περιβάλλον και προκαλεί το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής (με εμβληματικό παράδειγμα την απολιγνιτοποίηση), και

• επ(ανεπ)ενδύσεις στους τομείς της «πράσινης οικονομίας».

Για πρώτη φορά διεξήχθη στη χώρα μας μια εκδήλωση για την «πράσινη χρηματοδότηση», τη σημασία της οποίας αναδεικνύει με την παρουσία του ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης, τη στιγμή ακριβώς που η χώρα υιοθετεί ένα νέο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, ευθυγραμμιζόμενη με τις «πράσινες» προτεραιότητες της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν ακόμη:

• ο Ευρωβουλευτής κ. Στέλιος Κυμπουρόπουλος, που είχε και την πρωτοβουλία της εκδήλωσης,

• ο κ. Γεώργιος Χαντζηνικολάου, Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών,

• η κα. Βασιλική Λαζαράκου, Πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς,

• ο κ. Χρήστος Κοντογεώργος, Αναπληρωτής προϊστάμενος χρηματοδοτήσεων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) στην Ελλάδα,

• ο κ. Αργύρης Οικονόμου, Γενικός Διευθυντής Νομικών Υποθέσεων και Εταιρικής Διακυβέρνησης της ΔΕΗ Α.Ε., και

• ο κ. Κωνσταντίνος Μανιατόπουλος, πρ. Γενικός Διευθυντής Ενέργειας της Ε.Ε. και πρ. Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ.

Την συζήτηση συντόνισαν οι κ. Παναγιώτης Γκλαβίνης και Αιμίλιος Αυγουλέας, Καθηγητές Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης και του Εδιμβούργου, αντίστοιχα.

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος γεννήθηκε το 1985 στον Βύρωνα. Δεκατεσσάρων μηνών διαγιγνώσκεται με Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία. Στις 28 Οκτωβρίου 1999 γίνεται ο πρώτος αριστούχος μαθητής με αναπηρία, παρελαύνοντας σημαιοφόρος με το αμαξίδιό του. Το 2003 εισάγεται στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, απ’ όπου το 2012 αποφοιτεί αριστούχος, κι αποφασίζει να μείνει στην Ελλάδα. Το 2014 αποκτά τον μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Προαγωγή Ψυχικής Υγείας-Πρόληψη Ψυχιατρικών Διαταραχών και την περίοδο 2013-2015 μετεκπαιδεύεται στα ζητήματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Το 2016 αποκτά ειδικότητα στην Ψυχιατρική και έκτοτε εργάζεται ως επιμελητής Β’ στο ΠΓΝ ΑΤΤΙΚΟΝ. Το 2014 συν-ιδρύει το i-Living, τον πρώτο ελληνικό οργανισμό ανεξάρτητης διαβίωσης, εκλεγόμενος έκτοτε μέλος του ΔΣ του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Ανεξάρτητη Διαβίωση.
Σας αρέσει να κυνηγάτε το ακατόρθωτο. Εχετε αναφέρει την ανωτέρω φράση, με αφορμή την εισαγωγή σας στην Ιατρική σχολή Αθηνών. Στην Ευρωβουλή, τι είναι εφικτό να πετύχει ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος; Χαίρομαι που με ρωτάτε. Πολλοί Ελληνες θεωρούν εσφαλμένα πως το Ευρωκοινοβούλιο είναι λιγότερο σημαντικό από το Εθνικό Κοινοβούλιο. Ομως από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προέρχεται το μεγαλύτερο κομμάτι της νομοθετικής παραγωγής στα κράτη-μέλη της Ενωσης. Επίσης το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι αυτό που εγκρίνει τον Κοινοτικό προϋπολογισμό, αλλά και ελέγχει την Επιτροπή και το Συμβούλιο. Εχοντας όλα αυτά κατά νου, αυτό που μπορώ εγώ να προσφέρω στα σίγουρα είναι να κατευθυνθεί το νομοθετικό έργο του Σώματος προς τη διαμόρφωση μίας κοινής κοινωνικής ευρωπαϊκής πολιτικής, αρχικά για τα άτομα με αναπηρία και σε δεύτερο επίπεδο για τους κοινωνικά πιο ευάλωτους. Οταν αυτή η πολιτική υιοθετηθεί, μετά θα ενταχθεί και στο ελληνικό εθνικό δίκαιο, κάνοντας τη ζωή των συμπολιτών μας καλύτερη. Για αυτό θέλω να εκπροσωπήσω τους συμπολίτες μου στην Ευρωβουλή για να προσφέρω λύσεις στα προβλήματά τους, που είναι και προβλήματα μου, καθώς δεν προέρχομαι από καμία οικογένεια ευπόρων.
Είμαστε αρκετά χρόνια πίσω σε πολλά ζητήματα, που αφορούν τη χώρα.Ενα από αυτά είναι η τεχνολογία. Μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με αναπηρία, αν ναι, πώς; Εχετε δίκιο, ο ρυθμός ενσωμάτωσης και αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών στη χώρα μας, ιδίως στο Δημόσιο, είναι απίστευτα αργός. Τη στιγμή που υπάρχουν ψηφιακά εργαλεία και μέσα, η αξιοποίηση των οποίων θα αποσυμφορούσε τη δημόσια διοίκηση και θα εξυπηρετούσε τους πολίτες. Για να φέρω δύο ενδεικτικά παραδείγματα, σε καμία από τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες της Εφορίας ή των Ασφαλιστικών Ταμείων δεν υπάρχει πρόβλεψη για τα άτομα με προβλήματα όρασης, ώστε να μπορούν και αυτοί να κάνουν χρήση των υπηρεσιών αυτών. Σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης απουσιάζουν τα εκπαιδευτικά ψηφιακά εργαλεία, που θα επιτρέψουν και την εξ αποστάσεως παρακολούθηση των μαθημάτων για τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Και αυτά είναι μόνο δύο κραυγαλέα παραδείγματα από δεκάδες άλλα.
Εν έτει 2019, ένα σημαντικό πρόβλημα στην κοινωνία μας για τα άτομα με αναπηρία είναι πως δεν έχουν πρόσβαση μετακίνησης σε υπηρεσίες, δημόσιους χώρους, ακόμα και στον τόπο διαμονής τους. Σύμφωνα με τη γνώμη σας, ποια είναι τα βασικά μέτρα που θα πρέπει να επιβληθούν από το κράτος;
Καταρχήν, υφίσταται νομοθεσία που υποχρεώνει τους δήμους αλλά και τους κρατικούς φορείς και τις δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις να λαμβάνουν συγκεκριμένα μέτρα για την ελεύθερη πρόσβαση και μετακίνηση όλων των πολιτών. Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στη μη εφαρμογή της νομοθεσίας, στην ατιμωρησία των παραβατών αλλά και στην αντικοινωνική συμπεριφορά των συμπολιτών μας, που κλίνουν τις ράμπες αναπήρων με το αυτοκίνητο, τα πεζοδρόμια με τραπεζοκαθίσματα, ζαρντινιέρες και σταντ. Αρα, αν είναι κάτι που πρέπει αρχικά το κράτος να κάνει, είναι να επιβάλλει τη νομοθεσία, που το ίδιο θέσπισε.
Πώς αισθάνεστε που η προσοχή των Μέσων ενημέρωσης έχει πέσει πάνω σας ενόψει των ευρωεκλογών, ενώ κατά το παρελθόν, εκτός κάποιων αφιερωμάτων σε εκπομπές, ο δημοσιογραφικός κόσμος δεν ασχολείτο μαζί σας;
Κοιτάξτε, θα ήταν παράξενο είναι αλήθεια οι δημοσιογράφοι να ασχολούνταν περισσότερο μαζί μου, πριν την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς μου. Από τον δημοσιογραφικό κόσμο, σε ό,τι αφορά την προβολή μου και την μεταφορά του μηνύματος μου δεν έχω κανένα παράπονο. Το μόνο που έχω να ζητήσω από τους δημοσιογράφους είναι να συνεχίσουν και μετά τις ευρωεκλογές να ασχολούνται και να παρουσιάζουν τα ζητήματα των ατόμων με αναπηρία, τόσο για να ευαισθητοποιήσουν την κοινωνία, αλλά και για να εξαναγκάσουν τους ασκούντες εξουσία σε κάθε επίπεδο (τοπική, περιφερειακή αυτοδιοίκηση, κεντρική κυβέρνηση) να ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά και να δίνουν λύσεις.
Γιατί ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής και όχι βουλευτής; Επέλεξα το Ευρωκοινοβούλιο γιατί θέλω να αγωνιστώ για μία κοινωνικά πιο δίκαιη Ευρώπη και Ελλάδα, που δεν επιτρέπει οι πολίτες της να τίθενται ή να παραμένουν αποκλεισμένοι στο περιθώριο, γιατί θέλω να πετύχω τη διαμόρφωση, στο πλαίσιο συνολικά της Ενωσης, όλων των αναγκαίων οικονομικών και αναπτυξιακών συνθηκών, που θα επιτρέψουν στους ανθρώπους της γενιάς μου να διεκδικήσουν την επιστημονική και επαγγελματική τους καταξίωση στις χώρες τους και όχι να γίνονται μετανάστες. Επέλεξα το Ευρωκοινοβούλιο γιατί θέλω να συμμετάσχω στη δημιουργία μίας ισχυρής Ευρώπης, που για χάρη των πολιτών της πρωτοπορεί σε όλα τα επίπεδα, που στέκεται αταλάντευτη με αποφασιστικότητα στο διεθνές περιβάλλον με μία κοινή στάση. Η απόφασή μου αυτή δεν συνδέεται με την ικανοποίηση άλλων επιδιώξεων, πέρα από την μοναδική επιθυμία μου να προσφέρω.
Πώς μεταβλήθηκαν τα πράγματα μετά από την απροσδόκητη επίθεση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας κ. Πολάκη; Aν είχατε μπροστά σας τον κ. Πολάκη, τι θα του λέγατε;
Η στάση του κόσμου δεν άλλαξε στιγμή απέναντί μου. Πάντα είχα την αγάπη και τον σεβασμό τους και τους ευχαριστώ για αυτό. Ολοι, ή σχεδόν όλοι, καταλαβαίνουν γιατί πήρα την απόφαση να είμαι υποψήφιος, είτε συμφωνούν με αυτή μου την απόφαση είτε όχι. Ο κόσμος με ρώταγε και συνεχίζει να με ρωτάει για τις θέσεις και απόψεις, για τους στόχους που επιθυμώ να πετύχω, αν με εμπιστευθούν οι συμπολίτες μου και εκλεγώ στην Ευρωβουλή. Αν είχα μπροστά μου τον κ. Πολάκη δεν θα του έλεγα απολύτως τίποτα, πρώτον γιατί έχω τοποθετηθεί για το θέμα και δεύτερον γιατί κριτής και των δύο είναι ο λαός με την ψήφο του, με την οποία επιδοκιμάζει ή αποδοκιμάζει άτομα και συμπεριφορές. Κατά συνέπεια, ο οποιοσδήποτε διάλογος μαζί του θα ήταν περιττός.
Της Αντωνίας Ρηγάτου

ΠΗΓΗ: pelop.gr

(Ο Μανώλης Μιχαλέτος είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό «ΆΛΙΜΟΣ μπορούμε καλύτερα»)

Όταν στις 2 Απριλίου, ο καλός μου φίλος Ηλίας Θεοδωρακόπουλος μου πρότεινε να έρθει στον Άλιμο ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος παραξενεύτηκα θετικά αλλά επιφυλάχτηκα. Δεν τον ήξερα. Και κάθισα και έψαξα και διάβασα.
Αριστούχος, σπουδές στην Ιατρική, ειδίκευση στην Ιατρική και καθημερινή εργασία σε δημόσιο νοσοκομείο. Και λίγες μέρες μετά ήρθε η λάσπη Πολάκη και ο άνθρωπος αυτός έγινε πασίγνωστος στο πανελλήνιο.
Το βράδυ της 14ης Μαΐου τον γνωρίσαμε από κοντά στο Άνω Καλαμάκι. Απλός, προσιτός και μόνιμα χαμογελαστός. Ένα χαμόγελο πηγαίο, από τα βάθη της ψυχής και ένας λόγος κρυστάλλινος. Ένα τέταρτο μίλησε και δεν σταμάτησε να λέει προτάσεις. Και φυσικά ο πρωθυπουργός που τον παρομοίασε ως γλάστρα, εάν καθόταν απόψε μαζί μας σε μία γωνία θα παρατηρούσε ότι ο Στέλιος ήταν ο ηγέτης και εμείς ευλαβικά ακούνητοι τον ακούγαμε.

Γιατί λοιπόν με το Στέλιο;

Για τρεις λόγους:

α. Γιατί είναι η επιτομή της αριστείας σε όλα τα επίπεδα ήθος, μόρφωση, εργασία

β. Γιατί είναι το παράδειγμα της ατομικής προσπάθειας σε μία κοινωνία όλο εμπόδια για τα ΑΜΕΑ

γ. Γιατί είχε δίπλα του μία ελληνική παραδοσιακή οικογένεια και στην όποια επιτυχία του επιβραβεύεται και ο θεσμός της οικογένειας.

Ας ελπίσουμε η προσπάθεια του Στέλιου πέρα από επιτυχής εκλογικά να μας κάνει να ασχοληθούμε με το σοβαρό ζήτημα των ατόμων με αναπηρία. Δεν αρκούν οι σκόρπιες ράμπες, δεν αρκούν οι κλήσεις και η καταστολή. Δεν αρκεί καν η παιδεία και το φιλότιμο που υπερκεράσουν τις όποιες δυσκολίες. Χρειάζεται επένδυση σε ασφαλή και λειτουργικά κτίρια. Πολιτιστικό κέντρο, Θέατρο Κάρολος Κουν, σχολεία στον Άλιμο, παιδικές χαρές και πάρκα οφείλουν να γίνουν άμεσα λειτουργικά και ασφαλή. Και τότε όταν αυτοί οι άνθρωποι θα πάψουν να είναι απομονωμένοι και να τους οικτίρουν οι συμπολίτες τους δεν θα έχει νόημα η όποια καταστολή. Η ίδια η κοινωνία θα τους αγκαλιάσει.
Να λοιπόν που μπορούμε να επενδύσουμε: στον άνθρωπο. Γιατί μπορούμε καλύτερα!

«Θέλω να αγωνιστώ για μία κοινωνικά πιο δίκαιη Ευρώπη και Ελλάδα»

Είμαι ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος 34 ετών. Ψυχίατρος – Επιμελητής Β ́, στην Β ́ Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική Αθηνών, του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου “ΑΤΤΙΚΟΝ”.

Μόλις 14 μηνών διαγνώσθηκα με Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία τύπου ΙΙ. Το 2008, όταν σπούδαζα στην Ιατρική, έθεσα παράλληλα με την ολοκλήρωση των σπουδών μου και ένα νέο στόχο ζωής, την προώθηση της «ανεξάρτητης διαβίωσης. Το 2013 με μία ομάδα ατόμων οργανώσαμε την πρώτη ελληνική αποστολή στην πανευρωπαϊκή εκδήλωση “Freedom Drive”. Αυτό υπήρξε το εφαλτήριο για να δημιουργηθεί ο πρώτος Οργανισμός Ανεξάρτητης ∆ιαβίωσης Ελλάδος, I-Living. Στα 34 μου πλέον είμαι εδώ έτοιμος να δώσω μια νέα μάχη, όχι προσωπική αυτή την φορά.

Μετά από πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη είμαι υποψήφιος με τη Νέα ∆ημοκρατία στις επερχόμενες Ευρωεκλογές της 26ης Μαuου 2019. Αποφάσισα να είμαι υποψήφιος όχι γιατί από μόνο του αυτό είναι τιμητικό αλλά γιατί θέλω να προσφέρω. Θέλω να προσφέρω στους συμπολίτες μας και τις οικογένειές τους, που αντιμετωπίζουν προβλήματα αντίστοιχα με τα δικά μου, ως άτομα με αναπηρία ή ειδικές ανάγκες. Θέλω να αγωνιστώ για μία κοινωνικά πιο δίκαιη Ευρώπη και Ελλάδα, που δεν επιτρέπει οι πολίτες της ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, θρησκείας να τίθονται ή να παραμένουν αποκλεισμένοι στο περιθώριο. Θέλω να πετύχω την διαμόρφωση, στα πλαίσια της Ένωσης, όλων των αναγκαίων οικονομικών και αναπτυξιακών συνθηκών που θα επιτρέψουν στους ανθρώπους της γενιάς μου να διεκδικήσουν την επιστημονική και επαγγελματική τους καταξίωση στις χώρες τους και όχι να γίνονται μετανάστες. Επιθυμώ μία ισχυρή Ευρώπη, που για χάρη των πολιτών της, πρωτοπορεί σε όλα τα επίπεδα τον πολιτισμό, την παιδεία, την έρευνα, την καινοτομία, τις τεχνολογίες, την περιβαλλοντική προστασία. Μία Ευρώπη που στέκεται αταλάντευτη με αποφασιστικότητα στο διεθνές περιβάλλον με μία κοινή στάση, στα ζητήματα ∆ημοκρατίας, Ανθρωπίνων ∆ικαιωμάτων και Ελευθεριών. Μία Ευρώπη σεβαστή από όλους όχι μόνο για το παρελθόν της αλλά και για τον μέλλον και τις ανεξάντλητες προοπτικές. Αν το όραμα σας για την Ευρώπη και την Ελλάδα ταυτίζεται με
το δικό μου, αν οι προσδοκίες σας για το κοινό μας μέλλον ταυτίζονται με τις δικές μου, αν πιστεύεται στις προοπτικές και τις δυνατότητες μας, ως Ευρωπαίων και Ελλήνων τότε σας ζητώ να γίνεται αρωγή και συμπαραστάτες σε αυτή την προσπάθεια μου.

Ζητώ την στήριξη σας τώρα, για τις Ευρωεκλογές και κυρίως μετά από αυτές.

ΠΗΓΗ: ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Ο Στέλιος Κυμπουρόπολος είναι ψυχιάτρος και επιμελητής Β΄στο Νοσοκομείο Αττικόν. Κινείται μόνο με αμαξίδιο μιας και στα 14 του χρόνια διαγνώστηκε Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία. Είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Νέα Δημοκρατία. Επιθυμεί μια ισχυρή Ευρώπη που να πρωτοπορεί σε όλους τους τομείς. «Δεν γεννιούνται ανάπηροι οι άνθρωποι αλλά οι κοινωνίες κατασκευάζουν τις αναπηρίες» δηλώνει χαρακτηριστικά και σκοπός του είναι να καταφέρει να πάψει να κοιτάζει ο κόσμος το αμαξίδιο αλλά την αξία του ανθρώπου. 

Υποψήφιος ευρωβουλευτής. Πως αποφασίσατε μια τέτοια υποψηφιότητα;
Όλα ξεκινούν από την προσπάθεια να βάλουμε το πλαίσιο της πολιτικής συζήτησης  το θέμα της «ανεξάρτητης διαβίωσης». Στην προσπάθεια μας αυτή, συναντηθήκαμε με τα περισσότερα πολιτικά κόμματα, στην Νέα Δημοκρατία όμως με τον ίδιο τον πρόεδρο, κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, βρήκα την καλύτερη γνώση, ουσιαστική ενημέρωση για τις ευρωπαϊκές καλές πρακτικές στο ζήτημα της πρόσβασης και του θεσμού του συνοδού-βοηθού. Κάναμε μια πολύ ουσιαστική κουβέντα που εντέλει δεν περιορίστηκε στα ζητήματα τα δικά μας αλλά μιλήσαμε και για τα ζητήματα των νέων επιστημόνων, την φυγή των νέων στο εξωτερικό, τις προοπτικές για την επόμενη μέρα της Ελλάδας μας. Όλα αυτά δημιούργησαν ένα θετικό κλίμα. Μια προδιάθεση θετική. Συναντηθήκαμε μετά πολλές φορές έξω από την Πειραιώς. Και μετά ήρθε και η πρόταση….Ενθουσιάστηκα! Και τώρα, φτερά στα πόδια, που λέμε!

Είστε η χαρακτηριστική περίπτωση δύναμης και θέλησης. Μέσα από την πολιτική σας ενασχόληση πιστεύετε ότι θα περάσετε τα μηνύματα που θέλετε στην κοινωνία;
Δεν είμαι κάτι ιδιαίτερο, είμαι απλώς ο Στέλιος που έτυχε σε εμένα να πάσχω από μυϊκή ατροφία. Από εκεί και πέρα, έκανα την προσπάθεια μου κανονικά, ως παιδί, μαθητής, φοιτητής και σήμερα γιατρός. Μπαίνω στην διαδικασία των ευρωεκλογών γιατί πιστεύω πως οι κοινωνίες δεν αποτελούνται από ανθρώπους που περπατούν μόνο αλλά αποτελείται από ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Με την παρουσία μου θέλω να βάλω στο ευρωπαϊκό τραπέζι ζητήματα πρόσβασης, το θέμα της ανεξάρτητης διαβίωσης και το θέμα του θεσμού του συνοδού αλλά ως ισότιμο μέλος της κοινωνίας μας, θέλω να μιλήσω και για αυτά που απασχολούν κάθε νέο άνθρωπο, κάθε νέο εργαζόμενο. Την έλλειψη προοπτικών, τις ελπίδες που χάνονται, την φυγή των νέων στο εξωτερικό αλλά και να μιλήσω για εκείνους που μένουν πίσω και παλεύουν. Για τον Πολιτισμό, που αποτελεί για μας συνώνυμο της Ελληνικής Παιδείας. Και φυσικά, για τη δημόσια υγεία και την Ψυχική Υγεία, που τα τελευταία χρόνια την βιώνω καθημερινά ως ψυχίατρος και διαπιστώνω κενά και σημαντικές υστερήσεις.

Πως έχετε βιώσει την αντιμετώπιση των ΑμεΑ στη χώρα, όχι μόνο ο ίδιος ως ΑμεΑ αλλά και ως γιατρός;
Ξέρετε θα σας πω μόνο ένα πράγμα. Η κοινωνία μας για πολλά χρόνια αντιμετώπιζε τον ανάπηρο συνάνθρωπό μας με λύπηση αλλά και με αδιαφορία. Λύπηση για αυτό που έπαθε, αδιαφορία γιατί θεωρούσε πως δεν είναι ενεργό μέλος της κοινωνίας. Αυτό άλλαξε. Και άλλαξε με πολλές προσπάθειες πριν από μένα. Καθημερινά, αποδεικνύουμε πως το αμαξίδιο δεν είναι εμπόδιο αλλά το μέσο μας για να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Καθημερινά πλέον συναντούμε ανθρώπους με αναπηρία να είναι γιατροί, δικηγόροι, τεχνίτες, αθλητές και ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ! Να είναι κοινώς ενεργά και ισότιμα μέλη της κοινωνίας των ανθρώπων. Εξάλλου πάντα θα πιστεύω πως δεν γεννιούνται ανάπηροι οι άνθρωποι αλλά οι κοινωνίες κατασκευάζουν τις αναπηρίες. Σκοπός μου είναι να καταφέρω να πάψει να κοιτάζει το αμαξίδιο αλλά την αξία του ανθρώπου.

Θα μπορούσε να αλλάξει κάτι; Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει άμεσα;
Κοιτάξτε, το πρωταρχικό πρόβλημα είναι η πρόσβαση και στην συνέχεια η έλλειψη πρόβλεψης για το ζήτημα της ανεξάρτητης διαβίωσης.

Τι θέλω να πω; Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες στην ελεύθερη πρόσβαση σε δημόσιους χώρους, ακόμα και σήμερα γνωρίζετε πως υπάρχουν  δημόσιες υπηρεσίες που δεν έχουν πρόβλεψη για είσοδο ατόμων με αναπηρία. Υπάρχουν πεζοδρόμια στα οποία δεν χωράει  να περάσει το αμαξίδιο, ή  μητέρες με καρότσια με τα παιδιά τους ή οι ηλικιωμένοι. Αυτά λοιπόν, είναι Παιδεία για μένα. Να μην κλείνεις την ράμπα που είναι για κάποιους συνανθρώπους σου η έξοδος τους στην κοινωνία.

Τώρα όσο αναφορά το ζήτημα της ανεξάρτητης διαβίωσης, πρέπει να το υιοθετήσουμε και στην Ελλάδα. Είναι μια πρακτική που δίνει επί της ουσίας την «αξιοπρέπεια» που πρέπει σε κάθε άνθρωπο.\

Έχει να κάνει, με την ελευθερία να ζεις και να λειτουργείς όπως επιλέγεις χωρίς να επιβαρύνεις τους δικούς σου ανθρώπους και τους φίλους.

Πως  θέλετε να διαμορφωθεί η  Ευρώπη στο μέλλον;
Επιθυμώ μία ισχυρή Ευρώπη, που για χάρη των πολιτών της, πρωτοπορεί σε όλα τα επίπεδα τον πολιτισμό, την παιδεία, την έρευνα, την καινοτομία, τις τεχνολογίες, την  περιβαλλοντική προστασία. Μία Ευρώπη που στέκεται αταλάντευτη με αποφασιστικότητα στο διεθνές περιβάλλον με μία κοινή στάση, στα ζητήματα Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Μία Ευρώπη σεβαστή από όλους όχι μόνο για το παρελθόν της αλλά  και για τον μέλλον και τις ανεξάντλητες προοπτικές.

Ποιο θα θέλατε να είναι το τελικό μήνυμα σας προς τους πολίτες; 
Αν το όραμα τους για την Ευρώπη και την Ελλάδα ταυτίζεται με το δικό  μου, αν οι προσδοκίες τους  για το  κοινό μας μέλλον ταυτίζονται  με τις δικές μου, αν πιστεύουν στις προοπτικές και τις δυνατότητες μας, ως Ευρωπαίων και Ελλήνων  τότε τους  ζητώ να γίνουν αρωγοί και συμπαραστάτες σε αυτή την προσπάθεια μου. Ζητώ την στήριξη τους  τώρα, για   τις Ευρωεκλογές και κυρίως μετά από αυτές.   

ΠΗΓΗ: olympiobima.gr

«Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ μία καλύτερη καθημερινότητα. Τη δική μου, των συμπολιτών μου, της Ελλάδας»

Υπήρξε αδιαμφισβήτητα το πρόσωπο των ημερών. Οι κραδασμοί στις σχέσεις κυβέρνησης – αντιπολίτευσης, μετά την τοποθέτηση του Αναπληρωτή Υπουργού Παύλου Πολάκη, με βολές προς τον ΣτέλιοΚυμπουρόπουλο για τον διορισμό του δεύτερου στο ΕΣΥ, άνοιξε ένα τεράστιο κεφάλαιο συζήτησης περί ίσως ευκαιριών αλλά και θέσπισης ορίων στο δημόσιο (διά)λογο.

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος όμως δεν αποτελεί απλά το “πρόσωπο των ημερών”. Από την πρώτη κιόλας στιγμή της ανακοίνωσης της υποψήφιότητάς του για τις Ευρωεκλογές με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το όνομά του ξεχώρισε. Ίσως γιατί η ευγενική φύση ενός ανθρώπου, καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι, που όλοι μας γνωρίσαμε πριν από μία 20ετία ως σημαιοφόρο στην παρέλαση της εθνικής επετείου,  δεν ήταν ταιριαστή με το life and style της πολιτικής, ίσως, πάλι, γιατί κανείς δεν περίμενε ότι ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει μια τόσο δύσκολη καθημερινότητα, θα μπορούσε να κινητροδοτήσει ψυχή τε και σώματι  την προεκλογική του καμπάνια. Ίσως τέλος, γιατί κάποιοι θεώρησαν λανθασμένη την επιλογή συμπόρευσής του με το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Mέσα από την παρούσα συνέντευξη στο PolitisOnline, o Στέλιος Κυμπουρόπουλος, τοποθετείται επί όλων των παραπάνω ζητημάτων, έχοντας ως βάση το τρίπτυχο “Άνθρωπος – Κοινωνία – Ευρώπη“. Εκείνες δηλαδή τις λέξεις που έχει επιλέξει και για σύνθημα του προεκλογικού του αγώνα. Θα ήταν επομένως άδικο να επικεντρωθούμε μόνο στο γεγονός που τον κατέστησε “πρόσωπο των ημερών”, καθότι οι απαντήσεις του Στέλιου αποτελούν από μόνες τους “μαθήματα ζωής”.

Η ανθρωποκεντρική διάσταση του αγώνα του είναι εμφανής σε κάθε του φράση και η συζήτηση μαζί του αποτελεί μία τονωτική “ένεση” ροπής για δημιουργικότητα και ανανέωση. Με παντοτινό σύμμαχο την πίστη στο εαυτό μας και στη συνεχή διεκδίκηση.

Το ρήμα “διεκδικώ” βρίσκεται βαθιά ριζωμένο στην ιδιοσυγκρασία του Στέλιου Κυμπουρόπουλου, ο οποίος μας αποκαλύπτει τι δεν θα σταματήσει ποτέ να διεκδικεί. Στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που μας παραχωρεί, μας μιλάει για την Ελλάδα, την Ευρώπη. Για την Κοινωνία, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και για την πλατφόρμα του, τον οργανισμό “i-living“. Για τον σχολικό εκφοβισμό, το σύστημα Υγείας και για τον Στίβεν Χόκινγκ. Για την υποψηφιότητά του και για την “Συμφωνία Αλήθειας” του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και φυσικά, για την Ευρώπη. Εκείνη την οποία οραματίζεται και για την οποία θέτει τον εαυτό του στην κρίση των συμπολιτών του.

Αθηνά Κοροβέση: Άνθρωπος – Κοινωνία – Ευρώπη. Η ανθρωποκεντρική διάσταση του αγώνα που δίνετε διαφαίνεται ευθύς αμέσως από τη σειρά των λέξεων που έχετε επιλέξει για το “σύνθημά” σας. Αν σας ζητούσα να μου απαριθμήσετε με προτεραιότητα τα ζητήματα που θα θέτατε την επαύριον μιας νικηφόρας για εσάς έκβασης των Ευρωεκλογών, ποια θα ήταν αυτά;

Στέλιος Κυμπουρόπουλος: Θα ξεκινήσω από τους νέους. Πρέπει να επιστρέψουν οι νέοι πίσω στην Ελλάδα. Οι νέοι που έχουν φύγει για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο και οι οποίοι προσπάθησαν να βρουν τις ευκαιρίες οι οποίες θα τους βοηθούσαν στην επιστημονική, αλλά και οικονομική εξέλιξη τους. Να επιστρέψουν και να συναντήσουν εκείνους τους νέους που έμειναν στην Ελλάδα, οι οποίοι προσπάθησαν να κρατήσουν αυτήν την χώρα όρθια και μαζί να δημιουργήσουν το μέλλον της χώρας μας.

Επόμενος στόχος είναι γενικότερα οι ευπαθείς ομάδες. Είναι πολλές με διαφορετικές διαστάσεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, και χρειάζεται να ενσωματωθούν για να αναδείξουν εκείνα τα χαρακτηριστικά τους με τα οποία θα εμπλουτίσουν τον πολιτισμό της Ευρώπης και της Ελλάδας και θα καταστήσουν την Κοινωνία μας δικαιότερη.

Τρίτη προτεραιότητα είναι η Παιδεία. Η Παιδεία που πρέπει να διαχωριστεί από την εκπαίδευση. Να σταματήσουμε δηλαδή απλά να μιλάμε για μια στείρα γνώση, και να εστιάσουμε σε εκείνα τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν ανθρώπους. Που μας φέρνουν κοντά τον έναν με τον άλλο, καθιστώντας την Κοινωνία μας, ως ένα λειτουργικό και αρμονικό σύνολο για όλους.

Αυτό που θέλω είναι να δημιουργήσουμε μια περισσότερο κοινωνική Ευρώπη. Εκείνη την Ευρώπη, στις αρχές της οποίας βασίστηκε το αρχικό ευρωπαϊκό ενωσιακό ιδεώδες  και δομήθηκε αργότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς όμως με το πέρασμα των χρόνων επικεντρωθήκαμε περισσότερο στην Οικονομική Ένωση. Αυτό πρέπει να αλλάξει  πρέπει να στραφούμε στην δημιουργία της Ένωσης των πολιτών.

Αυτό που θέλω είναι να δημιουργήσουμε μια περισσότερο κοινωνική Ευρώπη. Να στραφούμε στην δημιουργία της Ένωσης των πολιτών.

Α. Κ.: Με βάση όλα τα παραπάνω, σε εθνικό επίπεδο πού πιστεύετε ότι πάσχουμε κυρίως; Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα;

Σ.Κ.: Η πολυνομία, η γραφειοκρατία, η απουσία ή μη εκμετάλλευση της τεχνολογίας στο δημόσιο τομέα και η Παιδεία. Αυτές οι παθογένειες πρέπει να εκλείψουν ώστε να δημιουργήσουμε καλύτερες και στερεότερες βάσεις και επιτέλους να αποκτήσουμε μία προοπτική και μία στρατηγική για να ξέρουμε που βαδίζουμε έτσι ώστε να μειωθεί η αβεβαιότητα που νιώθουμε.

Α.Κ.: “Ανεξάρτητη διαβίωση”. Τι σημαίνει πρακτικά;

Σ.Κ.: Η ανεξάρτητη διαβίωση είναι μία φιλοσοφία, ένα κίνημα που έχει βέβαια και πρακτικότητα. Όχι δυστυχώς ακόμα στην Ελλάδα αλλά σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρόκειται για ένα κίνημα που δηλώνει ότι τα άτομα με αναπηρία δεν θέλουν να ζουν αποκομμένα, αποκλεισμένα αλλά ως κομμάτι της κοινωνίας. Θέλουν να λειτουργούν με τα όργανα και τις υπηρεσίες αυτής της κοινωνίας. Άρα, όταν λέμε «ανεξάρτητη» σημαίνει ότι θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι, να συμμετέχουμε στην πλήρη λειτουργία της κοινωνίας. Και αυτό επιτυγχάνεται με την αναδόμηση του φυσικού περιβάλλοντος, του τεχνητού περιβάλλοντος, αλλά και με την ύπαρξη του προσωπικού βοηθού. Αυτήν την στιγμή η κυρία που βρίσκεται μαζί μας είναι ο προσωπικός μου βοηθός. Είναι ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος με στηρίζει για να πιω την πορτοκαλάδα μου, για να μετακινηθώ, για να κάνω τις υποχρεώσεις μου που χρειάζονται αυτήν την περίοδο. Ο προσωπικός βοηθός είναι βασικό κλειδί για την ανεξαρτητοποίησή μου και για την εφαρμογή των επιλογών μου και των θέλω μου.

Δεν υπάρχει ούτε νομοθεσία, ούτε οποιαδήποτε άλλου είδους αναγνώριση σχετική με το επάγγελμα του προσωπικού βοηθού στην Ελλάδα.

Α.Κ.: Η πλατφόρμα σας, το i-living, πώς δημιουργήθηκε; Έχει επιτύχει τους σκοπούς της:

Σ.Κ.: Ο i-living, ο πρώτος οργανισμός ανεξάρτητης διαβίωσης στην Ελλάδα, δημιουργήθηκε το 2014. Σκοπός είναι, αρχικά, η διάδοση της έννοιας της ανεξάρτητης διαβίωσης, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Και μάλιστα,  σε κοινωνικό επίπεδο και σε ανθρώπους με αναπηρία, που πολλές φορές δεν το γνωρίζουν, αλλά και σε ανθρώπους χωρίς αναπηρία, για να καταλάβουν το πόσο σημαντική είναι η έννοια του προσωπικού βοηθού για όλους εμάς με αναπηρία. Αλλά και για την κοινωνία γενικότερα, γιατί εγώ όταν έχω προσωπικούς βοηθούς προσφέρω θέσεις εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι προσφέρω φορολογία, τόσο εγώ όσο και ο άνθρωπος που εργάζεται για μένα.

Να τονίσω σε αυτό το σημείο, ότι για τον προσωπικό βοηθό στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε νομοθεσία, ούτε οποιαδήποτε άλλου είδους αναγνώριση σχετική με το επάγγελμα. Αυτό που θέλουμε είναι να περιβληθεί με τα χαρακτηριστικά μίας δημόσιας παροχής, ώστε η αμοιβή τους να καταβάλλεται από το κράτος. Όπως δηλαδή συμβαίνει σήμερα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που εφαρμόζεται.

Α.Κ.: Έχει ποτέ χρειαστεί να έχετε δύο προσωπικούς βοηθούς;

Σ.Κ.: Βεβαίως. Οι προσωπικοί βοηθοί κατά κύριο λόγο είναι οι γονείς μου. Αυτό όμως είναι μη λειτουργικό. Δεν βοηθάει. Γιατί αυτό που ζητάω είναι να έχω τον έλεγχο των επιλογών μου. Δεν είναι λοιπόν τόσο εύκολο. Και δεν είναι βοηθητικό γιατί η οικογένεια έχει τα δικά της θέλω. Ο πατέρας μου, η μητέρα μου, μπορεί μερικές φορές να μην μπορούν, να μην έχουν την διάθεση. Εγώ θέλω να λειτουργώ και να δρω όπως ο καθένας.

Α.Κ.: Από την Ελλάδα απογοητευτήκατε ποτέ; Σκεφτήκατε ότι αν είχατε γεννηθεί σε άλλη χώρα τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για εσάς;

Σ.Κ.: Ναι, το έχω σκεφτεί πολλές φορέα αυτό.

Α.Κ.: Έχετε συγκεκριμένη χώρα ως παράδειγμα προς μίμηση;

Σ.Κ.: Nαι, την Σουηδία. Θα ήθελα να είχα γεννηθεί στη Σουηδία. Αλλά για τα πρακτικά της θέματα. Η αλήθεια είναι ότι αγαπώ που είμαι Έλληνας και έχω γεννηθεί στην Ελλάδα. Είμαστε εδώ και μου δίνεται πλέον η ευκαιρία να προσπαθήσω να αλλάξω τα κακώς κείμενα. Θέλω να το προσπαθήσω. Για αυτό και σήμερα θέτω τον εαυτό μου στην κρίση των συμπολιτών μου, για το εάν αξίζω ή όχι να είμαι αύριο ευρωβουλευτής.

Α. Κ.: Θα επικαλεστώ σε αυτό το σημείο την ιδιότητά σας ως ψυχίατρος, για να περάσω στη δεύτερη λέξη του τρίπτυχου, την «Κοινωνία».  Ποια θεωρείτε τα εγγενή μειονεκτήματα που έχουμε ως κοινωνία; Σε συνέχεια και της παραπάνω ερώτησης, η ελληνική κοινωνία σας έχει απογοητεύσει;

Σ.Κ.: Κάθε κοινωνία έχει τα καλά της και τα κακά της. Αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις ως σύνολο. Αυτό που θα ήθελα, αν μπορούσε, να αλλάξει, είναι το νόημα αυτής της παροιμίας που πολλές φορές ακούγεται, το «να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα». Δηλαδή,  κοιτάμε το τι κάνει ο άλλος, πώς λειτουργεί ο άλλος και γινόμαστε ζηλόφθονοι, αντί να κοιτάμε πως εμείς, με τα δικά μας μέσα, θα βελτιωθούμε και θα πάμε μπροστά. Πιστεύω ότι είναι ένα στοιχείο, που μέσω της Παιδείας, μπορεί να αλλάξει. Για να καταλάβουμε ότι η ατομικότητα, όπως και η ελευθερία, είναι πολύ βασικά πράγματα.

Τώρα, αν με έχει απογοητεύσει δεν μπορώ να το πω. Υπάρχουν στοιχεία που με στεναχωρούν και στοιχεία που τα απολαμβάνω. Είναι ένα μείγμα. Δεν μπορείς να το ελέγξεις.

Α.Κ.: Μπούλινγκ έχετε δεχτεί; Σε κάθε περίπτωση, πώς μπορεί να απαλλαχθεί μία κοινωνία από τις εξάρσεις εκφοβισμού; Kαι μιλώ κατά βάση για τον σχολικό εκφοβισμό.

Σ.Κ.: Είχα την χαρά και την ευτυχία να ζήσω τα μαθητικά μου χρόνια σε ένα πολύ όμορφο και λειτουργικό σχολικό περιβάλλον. Οι σχέσεις μου με τους συμμαθητές μου ήταν απόλυτα φιλικές, συνεργατικές και έζησα την πλήρη διαδικασία της σχολικής, μαθητικής μου ύπαρξης.

Από εκεί και πέρα το μπούλινγκ είναι μία πραγματικότητα. Συμβαίνει, το έχουμε δει με θανατηφόρα αποτελέσματα να εκτελείται, να υπάρχει, και αυτό είναι στενάχωρο. Όσο οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι οικογένειες αγκαλιάζουν τα παιδιά και έρχονται πιο κοντά σε αυτά, και εξηγούν την διαφορετικότητα, τόσο το φαινόμενο του μπούλινγκ θα μειώνεται. Όσο μέσα από την Παιδεία αναπτύσσονται οι σχέσεις, η αλληλοκατανόηση, η ελευθερία, η συνεργατικότητα, και το πόσο σημαντική είναι για την προώθηση της κοινωνίας η διαφορετικότητα, τόσο θα μειώνεται το μπούλινγκ.

Κοιτώντας το χθες, πρέπει να ρίξουμε τη ματιά μας στο μέλλον. Στο σήμερα και στο αύριο. Για να μην ξαναβρεθούμε σε παρόμοιες καταστάσεις. 

Α.Κ.:  Σε πρόσφατη ομιλία σας είπατε ότι “έχουμε χτίσει την Ελλάδα μας πάνω σε αντιξοότητες και της έχουμε δώσει όλα τα αρνητικά”. Η τοποθέτησή σας αυτή αφορά μία συλλογική κουλτούρα ή είναι προϊόν πολιτικών επιλογών; Στην δεύτερη περίπτωση, δεν καταλογίζετε μερίδιο ευθύνης και στο κόμμα με το οποίο θέτετε υποψηφιότητα;

Σ.Κ.: Θεωρώ ότι είναι μία κοινωνική διαδικασία. Έχουμε μάθει να μεμψιμοιρούμε σε μεγάλο βαθμό, όπως επίσης και να έχουμε μία «ωχαδερφιστική» διάθεση. Άρα λοιπόν, έχουμε περάσει δύσκολα, έχουμε περάσει συγκρούσεις, και αυτό θεωρώ ότι μας έχει επιβαρύνει στο να θεωρούμε ότι πάντα φταίει το παρελθόν μας. Ερχόμενοι λοιπόν στο πολιτικό επίπεδο, κάποια στιγμή μέσα στην πορεία της κοινωνίας έπρεπε να παρθούν αποφάσεις. Σίγουρα, όλες οι αποφάσεις δεν έχουν θετικό αποτέλεσμα. Οι οργανισμοί και τα κόμματα που λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις φέρουν και την πολιτική ευθύνη γι’ αυτό που πράττουν. Το θέμα είναι ότι, κοιτώντας το χθες, και για να μην ξαναβρεθούμε σε παρόμοιες καταστάσεις, πρέπει να ρίξουμε τη ματιά μας στο μέλλον. Στο σήμερα και στο αύριο. Βρίσκομαι εδώ, γιατί θεωρώ ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Και πάνω από όλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να θέσει και να υλοποιήσει αυτήν την στρατηγική και το πλάνο που έχει για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Θέλω να αποκτήσουμε ένα Σύστημα Υγείας που θα είναι εύκολα, γρήγορα και αξιοπρεπώς προσβάσιμο στους συμπολίτες μας.

Α.Κ.:  Στην Υγεία, τί θα θέλατε να δείτε να αλλάζει πρωτίστως; Να τονίσουμε σε αυτό το σημείο ότι είστε γιατρός του ΕΣΥ και επιμελητής στο Γενικό Νοσοκομείο “Αττικόν”.

Σ.Κ.: Θέλω να αποκτήσουμε ένα Σύστημα Υγείας που θα είναι εύκολα, γρήγορα και αξιοπρεπώς προσβάσιμο στους συμπολίτες μας. Δεν μπορώ ένα Σύστημα Υγείας που και σε εξαναγκάζει να θες να φύγεις από το νοσοκομείο ακόμα και αν το έχεις ανάγκη. Θέλω ένα Σύστημα Υγείας στο οποίο, όταν οι συμπολίτες μας  ψάχνουν κάποιο εξωτερικό ιατρείο για να εξυπηρετηθούν, να έχουν άμεση, γρήγορη πρόσβαση. Μέσα στον επόμενο μήνα να μπορούν να δουν τον γιατρό που επιλέγουν και επιθυμούν να τους εξετάσει. Θέλω ένα Σύστημα Υγείας όπου οι συμπολίτες μας θα ξέρουν ότι όταν ζητάνε από την δημόσια Υγεία υποστήριξη, θα έχουν την πλήρη και ολοκληρωμένη βοήθεια και θεραπεία για την υγεία τους. Χωρίς να πρέπει να ανησυχούν για το ότι έχουν υποχρέωση απέναντι στον γιατρό.

Α.Κ.: Όταν αναφέρεστε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, μιλάτε για την “Συμφωνία Αλήθειας” του στην οποία πιστεύετε. Παν θεωρήσουμε ότι υπάρχουν κάποια άρθρα εντός εισαγωγικών αυτής της συμφωνίας, ποια ήταν εκείνα που σας έπεισαν ώστε να λάβετε την απόφαση να παλέψετε για μία θέση στο Ευρωκοινοβούλιο με τη ΝΔ;

Σ.Κ.: Εγώ θα πω αυτό το οποίο βλέπω στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι ένας νέος άνθρωπος ο οποίος έχει βάσεις, καλλιέργεια και θέλει να πάει μπροστά την Ελλάδα μας. Και θεωρώ ότι αυτό το απέδειξε από τα πρώτα βήματα, από τότε που ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Πήγε σε άλλα γραφεία για να  μειώσει τα έξοδα, άρχισε να κάνει περικοπές εντός του κόμματος και άρχισε να πληρώνει τα δάνεια που είχε χρεωθεί η ΝΔ. Αν αυτά τα βήματα ξεκινούν από το κόμμα μας, τη ΝΔ, τότε είμαι σίγουρος ότι μπορεί και θέλει να το κάνει και για την Ελλάδα μας.

Α.Κ.: Στον αγώνα σας αυτόν, πώς αντιμετωπίζετε τα αρνητικά σχόλια που ενδεχομένως υπάρχουν και μιλούν για μία λάθος επιλογή από πλευράς σας να πορευτείτε με τη ΝΔ;

Σ.Κ.: Έκανα μία επιλογή. Ο κόσμος θα κρίνει, θα αξιολογήσει και θα εμπιστευτεί εμένα και τη ΝΔ εάν θεωρεί ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και αν πιστεύει πως αυτή η επιλογή που έκανα και πίστεψα είναι ορθή.

Α.Κ.: Οι νέοι στη χώρα μας θεωρείτε ότι μπορούν να πιστεύουν στην ύπαρξη αξιοκρατίας; Η δική σας ιστορία μάλλον είναι ένα έμπρακτο παράδειγμα για μία θετική απάντηση στο ερώτημα. Εσείς ωστόσο δηλώνετε ότι μαζί με τη Δημοκρατία, αυτά τα δύο έχουν καταρρεύσει παγκοσμίως.

Σ.Κ.: Εγώ αυτό που μπορώ να πω είναι ότι τα πράγματα αλλάζουν και ότι το πώς βλέπουμε μία κατάσταση εξαρτάται από το πρόσωπο. Εξαρτάται από τις επιλογές που κάνουμε και από την εμπιστοσύνη που δείχνουμε στα πρόσωπα. Εγώ από πλευράς μου θέλω να κάνω το καλύτερο. Το έχω δείξει και ξέρω από τη ζωή μου ότι όταν θέλω να κάνω τις αλλαγές, όταν θέλω να κάνω κάτι καλύτερο από αυτό που βρίσκω, τα καταφέρνω. Με αυτήν την θέληση κατέβηκα ως υποψήφιος ευρωβουλευτής. Είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν επαναπαύεται. Θέλω να κάνω και να προσφέρω το καλύτερο όπου κι αν βρίσκομαι.

Το ότι είμαι υποψήφιος με τη ΝΔ, είναι μία επιλογή την οποία έκανα ευσυνείδητα γιατί βρισκόμαστε στο σήμερα. Είμαι εδώ και θα στηρίξω την επιλογή μου γιατί την έλαβα από καρδιάς.

Α.Κ.: Η πολιτική μήπως είναι τελικά “μικρόβιο”; Και σας ρωτώ αφορμώμενη από την προσπάθεια που είχατε κάνει στις προηγούμενες Ευρωεκλογές με το κόμμα των Πρασίνων, κάτι ίσως που δεν θυμούνται πολλοί.

Σ.Κ.: Αυτό που θα πω, και είναι η αλήθεια μου, είναι ότι έχω κάποιες αρχές και αξίες. Το ότι ήμουν υποψήφιος με το κόμμα Πράσινοι – Αλληλεγγύη δεν διαφοροποιεί τη σημερινή μου θέση. Η οικολογία είναι ένας τρόπος σκέψης, ένας τρόπος λειτουργίας και ένας τρόπος τον οποίο μπορούμε να εφαρμόσουμε όπου και να βρισκόμαστε. Το ότι σήμερα είμαι με τη ΝΔ, είναι μία επιλογή την οποία έκανα ευσυνείδητα γιατί βρισκόμαστε στο σήμερα. Είμαι εδώ και θα στηρίξω την επιλογή μου γιατί ήταν ευσυνείδητη και την έλαβα από καρδιάς.

Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ μία καλύτερη καθημερινότητα. Τη δική μου, των συμπολιτών μου, της Ελλάδας.

Α.Κ.: “Δεν επαναπαύομαι, ΔΙΕΚΔΙΚΩ!” δηλώνατε το 2014. Ποιο είναι αυτό το οποίο ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος δεν θα σταματήσει να διεκδικεί ποτέ στη ζωή του;

Σ.Κ.: Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ το να βλέπω τις καλές πρακτικές και να θέλω να τις εφαρμόζω. Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ την  ποιότητα ζωής στους ανθρώπους, την ποιότητα ζωής στα άτομα με αναπηρία, την ποιότητα εφαρμογής στην Υγεία. Δεν θα σταματήσω να διεκδικώ μία καλύτερη καθημερινότητά. Τη δική μου, των συμπολιτών μου, της Ελλάδας.

Στους δικούς μου σταθμούς ήταν σίγουρα η οικογένειά μου.

Α.Κ.: Θα επικαλεστώ κάτι που έχετε επίσης πει,  ότι “κάθε άνθρωπος που έχει την ζωή που έχει, την έχει γιατί υπήρξαν κάποιοι σταθμοί στην ζωή του, κάποια τυχαία γεγονότα, κάποιες διευκολύνσεις που κατάφερε να φτάσει εκεί που έφτασε”. Οι δικοί σας σταθμοί ποιοι ήταν;

Σ.Κ.: Στους δικούς μου σταθμούς ήταν σίγουρα η οικογένειά μου. Αυτή η υπέροχη οικογένεια, που είναι κοντά μου σε κάθε μου επιλογή και σε κάθε μου ανάγκη. Άλλος μου σταθμός ήταν στο σχολείο στο οποίο μαθήτευσα. Είχα μία εξαίρετη καθηγήτρια, την Ιωάννα Μακρή. Ήταν εκείνη που πίστεψε σε μένα και είδε ότι μπορεί η νομοθεσία να μην το επιτρέπει, αλλά αφού το δικαιούμαι ως πρώτος μαθητής, πρέπει να διεκδικήσω και να σηκώσω την ελληνική σημαία το 1999. Μετά, η είσοδός μου στην Ιατρική, οι επιστημονικές αλλαγές και πρόοδοι που έκανα και το ότι είμαι σήμερα ψυχίατρος σε έναν πολύ όμορφο χώρο.

Θέλω να δημιουργήσω κάτι ωραίο και όμορφο για την Ελλάδα, για τον τόπο μου, για την Ευρώπη μας.  

Α.Κ.: Πολλοί σας συνδέουν με τον Στίβεν Χόκινγκ. Πώς νιώθετε ακούγοντάς κάτι τέτοιο;

Σ.Κ.: Δεν είμαι άνθρωπος ο οποίος θέλω να συγκρίνομαι με άλλους ανθρώπους. Ούτε εγώ θέλω να συγκρίνομαι, ούτε και άλλοι να συγκρίνονται μαζί μου, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Οπότε, με αυτές τις σκέψεις, εγώ, είμαι ο Στέλιος και αυτός ήταν ο Στίβεν Χόκινγκ. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ζούσε σε μία χώρα που επέτρεπε πιο εύκολα την διαφορετικότητα, τη δεχόταν. Άρα λοιπόν, εγώ θέλω να μου επιτρέψει το Σύστημα Υγείας, η Κοινωνία μου, η καθημερινότητά μου να δημιουργήσω κάτι καλό όπως δημιούργησε ο Χόκινγκ για την ανθρωπότητα. Θέλω να δημιουργήσω κάτι ωραίο και όμορφο για την Ελλάδα, για τον τόπο μου, για την Ευρώπη μας.

Χειροκροτώ τους ανθρώπους που νοιάζονται για τον συνάνθρωπο και το έχουν δείξει με το έργο τους. 

Α.Κ.: Μου απαντάτε εν μέρει και στο ακόλουθο ερώτημα που ήθελα να σας κάνω, για το εάν υπάρχουν προσωπικότητες που λειτούργησαν ως πρότυπά σας.

Σ.Κ.: Μου αρέσει να βρίσκω ανθρώπους οι οποίοι νοιάζονται για τον συνάνθρωπο και το έχουν δείξει με το έργο τους. Αυτούς τους ανθρώπους τους χειροκροτώ. Με την έννοια προτύπου όμως δεν έμαθα να λειτουργώ. Όχι ότι δεν υπάρχουν για πολλούς ανθρώπους πρότυπα, μην παρεξηγηθώ. Για μένα δεν λειτουργεί έτσι.

Το σπίτι μας ήταν, είναι και θα είναι η Ευρώπη.

Α.Κ.: Θα επικαλεστώ σε αυτό το σημείο την τρίτη λέξη του τρίπτυχου, “Ευρώπη”. Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη πρόκληση με την οποία έρχεται αντιμέτωπο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα το 2019;

Σ.Κ.: Το να καταλάβουμε όλοι οι Ευρωπαίοι, ότι η εθνική με την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα είναι κοινές. Είναι μία ταυτότητα η οποία μας οδηγεί στην πρόοδο, σε μια διαδικασία η οποία μπορεί να μας προσφέρει ασφάλεια, μέλλον, προοπτική και οδηγήσει στην καινοτομία. Για μένα αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι ότι Ευρώπη μας προσφέρει την διαδικασία της ένωσης. Θεωρώ ότι το σπίτι μας ήταν, είναι και θα είναι η Ευρώπη. Πρέπει όμως εδώ να πούμε και να μην ξεχνάμε ότι δεν έχουμε φτάσει στο τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει και μπορούν να γίνουν πολλά βήματα για να την κάνουμε ακόμα καλύτερη. Αν απαντάμε «δεν μας φτάνει» στο ερώτημα εάν είναι η Ευρώπη που θέλουμε, τότε πρέπει να βρούμε την Ευρώπη που θέλουμε στο σήμερα και στο αύριο.

Α.Κ.: Κύριε Κυμπουρόπουλε, θα ήθελα ένα σχόλιό σας για τα όσα εξέφρασε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης για το πρόσωπό σας.

Σ.Κ.: Με εξέπληξε δυσάρεστα και με στεναχώρησε ακόμα περισσότερο που τον κάλυψε πολιτικά ο πρωθυπουργός. Δεν αντιλαμβάνομαι τους λόγους για αυτήν την επίθεση ούτε τους λόγους της πολιτικής κάλυψης, ίσως γιατί δεν γνωρίζω από πολιτικούς σχεδιασμούς. Πάντως η επίθεση αυτή δεν με επηρέασε. Παραμένω στην διαδικασία αυτή γιατί έχω όνειρα και στόχους. Δεν θα εισέλθω σε προσωπικές πολιτικές αντιπαραθέσεις και δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να ξεπεράσει τα όρια της ευπρέπειας.

Α.Κ.: H πρόταση δυσπιστίας κατά του Π. Πολάκη που ανακοίνωσε ο Κ. Μητσοτάκης, σας βρίσκει σύμφωνο;

Σ.Κ.: Δεν γνωρίζω ποια μπορεί να είναι τα αποτελέσματα αυτής της πρότασης δυσπιστίας και επίσης δεν θα σχολιάσω την απόφαση του Κ. Μητσοτάκη για να ενεργοποιήσει αυτήν την κοινοβουλευτική διαδικασία, καθώς δεν έχω κοινοβουλευτική εμπειρία. Σε προσωπικό πάντως επίπεδο τόσο η στάση του Κ. Μητσοτάκη όσο και των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων μου προσέφερε ικανοποίηση γιατί μου έδειξε πως για τους περισσότερους υπάρχουν κάποια όρια ευπρέπειας τα οποία είναι διατεθειμένοι να τα υπερασπιστούν.

Α.Κ.: Kύριε Κυμπουρόπουλε, σας ευχαριστώ θερμά.

ΠΗΓΗ: politisonline.com

*του Στέλιου Κυμπουρόπουλου

Από την είσοδο της Χώρας μας στην τότε ΕΟΚ, το 1981, έχουν περάσει πολλά
χρόνια. Προσωπικά, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέγραφε την
συμφωνία ένταξης στην Κοινότητα, ήμουν αγέννητος. Οπότε, από τον ερχομό
μου στον κόσμο και μέχρι σήμερα η ζωή μου εξελίχθηκε μέσα στο πλαίσιο του
Ευρωπαίου Πολίτη.
Δυστυχώς, για πολλά χρόνια οι Ευρωεκλογές αντιμετωπίστηκαν από τους
πολίτες ως μια “χαλαρή” διαδικασία. Μια διαδικασία πιο πολύ τιμωρίας παρά
επιβράβευσης των πολιτικών και της συνέπειας καθενός. Θέλω και πιστεύω
πως αυτό έχει αλλάξει.
Ωστόσο, όλοι διαπιστώνουμε και κάτι ακόμα: υπάρχει ένα κύμα λαϊκισμού και
δημαγωγίας το οποίο “φουντώνει” μέσα στα κράτη – μέλη της Ένωσης. Τον
υπαρκτό προβληματισμό και σκεπτικισμό των πολιτών τον εκμεταλλεύονται
διάφοροι επιτήδιοι πολιτικοί προκειμένου πατώντας πάνω στην ανάγκη και την
απόγνωση της κοινωνίας να προωθήσουν μια ατζέντα φοβική, μια ατζέντα
συρρίκνωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα ζητήματα των ανισοτήτων, οικονομικών και κοινωνικών, στο εσωτερικό της
Ένωσης, το προσφυγικό ζήτημα, η ανασφάλεια που νοιώθουν οι πολίτες από
τις εξελίξεις που τρέχουν με γεωμετρική πρόοδο, δημιουργούν μια βάση για
αμφισβήτηση η οποία όμως κινείται στην λάθος κατεύθυνση.
Βαθιά πιστεύω στην Ευρώπη και βαθιά πιστεύω πως στα προβλήματα που
δημιουργούνται οι απαντήσεις δίνονται μέσα από τις πολιτικές της
συνεννόησης, της συμμετοχής και της κοινής διαχείρισης. Οι αποκλεισμοί και οι
διχαστικές τακτικές το μόνο που πετυχαίνουν είναι να μας οδηγούν σε
επικίνδυνες ατραπούς, όπως αυτές που έχει ζήσει η Κοινότητα μας πριν πολλά
χρόνια.
Όλοι λοιπόν που αναρωτιούνται το μείζον, που βαδίζει η Ευρώπη σήμερα, είναι
ώρα να το καθορίσουν με τις αποφάσεις τους. Να θεραπεύσουν τις
προβληματικές της με ένα ξεκάθαρο μήνυμα στις επιλογές τους.
Για εμένα η απάντηση είναι απλή: “Περισσότερη” Ευρώπη. Περισσότερη
συμμετοχή, περισσότερη παρέμβαση. Η ανισοκατανομή του πλούτου στο
εσωτερικό της Ένωσης, η ανεργία, το πολύπλοκο σύστημα των κέντρων λήψης
αποφάσεων, οι φοβίες για την μετάβαση στην νέα φάσης της Ευρωπαϊκής
Ολοκλήρωσης και οι δομικές αδυναμίες που δοκιμάζουν συχνά πυκνά την
σταθερότητα και τον προσανατολισμό της κοινής πορείας μας, απαντώνται
μέσα από την μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στην Ευρώπη
Γι΄αυτό και είμαι υποψήφιος με την Νέα Δημοκρατία, σε αυτές τις Ευρωεκλογές,
γιατί αποτελεί την σταθερή ευρωπαϊκή δύναμη της χώρας η οποία τις στιγμές
της αμφισβήτησης εκείνη σταθερά προσανατολισμένη στον ευρωπαϊκό δρόμο,

όρθωσε το ανάστημα της και κράτησε την χώρα στον ισχυρό πυρήνα των
κρατών της Ευρώπης.
Γι΄αυτό και είμαι μαζί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί αποτελεί ένα
παράδειγμα ευρωπαίου ηγέτη που δεν δειλιάζει, διεκδικεί με επιχειρήματα και
με ρεαλιστικό πολιτικό λόγο το συμφέρον της Ελλάδας στους εταίρους μας
αποτελώντας εγγύηση για την επόμενη μέρα, που θα είναι πρωθυπουργός της
χώρας.
Η βούληση και ο τρόπος συμμετοχής μας στα κέντρα αποφάσεων σήμερα, θα
παίξουν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος
αύριο.
Στην νέα Ευρωβουλή, οι προκλήσεις είναι τεράστιες. Η διαμόρφωση ενός νέου
αναπτυξιακού μοντέλου για όλη την Ευρώπη, οι πολιτικές της ελεύθερης
πρόσβασης σε υποδομές, σε γνώση και εκπαίδευση, οι πολιτικές για ισονομία,
ισότητα και για τον περιορισμό των ανισοτήτων, οι πολιτικές σύγκλισης, είναι
μερικά μόνο.
Η Ελλάδα, πρέπει να είναι ισχυρή, να σταθεί με επιχειρήματα και έτοιμες
προτάσεις σε όλα αυτά που έρχονται. Είμαστε έτοιμοι γι αυτές τις μάχες και
προσωπικά θέλω και μπορώ να είμαι στην πρώτη γραμμή για την Χώρα μου
και για τους συμπολίτες μου.

*Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος είναι ψυχίατρος και υποψήφιος Ευρωβουλευτής
με την Νέα Δημοκρατία