Εμείς οι ανάπηροι θεωρούμασταν πολίτες περιορισμένων δικαιωμάτων και συχνά αντικείμενα οίκτου, φιλανθρωπίας και φροντίδας. Ο κυριότερος λόγος που συνέβαινε αυτό ήταν η σχέση εξάρτησης μιας μεγάλης μερίδας αναπήρων από το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον τους. Εφόσον όμως άλλοι αποφασίζουν τι θα κάνεις στη ζωή σου, αυτόματα χάνεις την ανεξαρτησία σου και στερείσαι θεμελιώδη δικαιώματα.
Οι σύγχρονες κοινωνίες όμως στις μέρες μας έχουν πλέον αναγνωρίσει το δικαίωμα των αναπήρων στην Ανεξάρτητη Διαβίωση. Ένα δικαίωμα που τα σύγχρονα κράτη είναι υποχρεωμένα να εξασφαλίζουν για τους ανάπηρους πολίτες τους, εξαλείφοντας την εξάρτηση από το περιβάλλον και δίνοντας σε κάθε ανάπηρο άτομο την ελευθερία στον αυτοπροσδιορισμό και τη δυνατότητα να κάνει επιλογές για τη ζωή του.

Ουσιαστικά παρέχουν όλα εκείνα τα μέσα που χρειάζεται ο κάθε ανάπηρος πολίτης ώστε να ζήσει ανεξάρτητα, όπως ένα προσβάσιμο δομημένο περιβάλλον, συμπεριληπτική εκπαίδευση, πρόσβαση στην αγορά εργασίας, τεχνολογικά βοηθήματα αλλά και Προσωπική Βοήθεια που αποτελεί και τον πυλώνα της Ανεξάρτητης Διαβίωσης. Κάπως έτσι οι ανάπηροι, μέρα με τη μέρα, κερδίζουν μια ισότιμη θέση μέσα στις κοινωνίες με την διάδοση και πλήρη θεμελίωση αυτού του δικαιώματος σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Η 5η Μάη έχει θεσπιστεί ως η Ευρωπαϊκή Ημέρα Ανεξάρτητης Διαβίωσης. Μια ημέρα υπενθύμισης του τι ισχύει για τους περισσότερους Ευρωπαίους ανάπηρους πολίτες.
Το δικαίωμα μας στην Ανεξάρτητη Διαβίωση το προωθούσα και το διεκδικούσα ως πολίτης πριν την εκλογή μου και θα συνεχίσω να το κάνω με όποια ιδιότητα έχω, μέχρι εκείνη την 5η Μάη που η Ανεξάρτητη Διαβίωση θα θεωρείται αυτονόητη για όλους και τότε θα είναι εορτή νίκης.