Στρασβούργο

Κυρία Πρόεδρε, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου χθες και ως ψυχίατρος ανησυχώ.
Μόνο στην Ελλάδα, ένα στα πέντε παιδιά έχει πέσει θύμα διαδικτυακής παρενόχλησης, το 61 % έχει μπει σε ακατάλληλο περιεχόμενο και τα παιδιά είναι εκτεθειμένα σε ρητορική μίσους, σε ψυχολογικές επιθέσεις, σε εκβιασμούς και σε οικονομικές απάτες. Τα μισά παιδιά δηλώνουν ότι αυτό τα έβλαψε ψυχολογικά και τα ώθησε σε κοινωνική απομόνωση. Πολλοί γονείς αφήνουν τα παιδιά με το κινητό στο χέρι. Η εξάρτηση των παιδιών τα κάνει ευάλωτα, επιθετικά και τα απομονώνει.

Το διαδίκτυο δεν είναι παιχνίδι. Χρειαζόμαστε σύγχρονη παιδεία που θα οχυρώνει τα παιδιά από αυτούς κινδύνους. Πρέπει να εξαναγκάσουμε τους παρόχους και τις εταιρείες λογισμικού να μας εξασφαλίσουν δωρεάν ή —τουλάχιστον— πολύ φθηνό λογισμικό προστασίας των παιδιών. Είναι απαραίτητη η ύπαρξη ενημερωμένων Ευρωπαίων γονέων, που θα μπορούν να καταφύγουν σε μια εύχρηστη και διαθέσιμη ευρωπαϊκή εργαλειοθήκη. Χρειάζεται να γνωστοποιήσουμε τον χρόνο και τον τρόπο της υγιούς χρήσης του διαδικτύου. Πρόκειται για δίκοπο μαχαίρι που οφείλουμε να αξιοποιήσουμε και, ταυτόχρονα, να προστατεύσουμε από τις αρνητικές και επικίνδυνες συνέπειές του.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

– έχοντας υπόψη τα προηγούμενα ψηφίσματά του σχετικά με τη Μαδαγασκάρη, και ιδίως εκείνα της 9ης Ιουνίου 2011^[1] και της 16ης Νοεμβρίου 2017^[2],

– έχοντας υπόψη τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού,

–  έχοντας υπόψη την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του 1948,

– έχοντας υπόψη τη Διακήρυξη της Γενεύης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, του 1924, και την έγκρισή της από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1959,

– έχοντας υπόψη κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ για τα δικαιώματα του παιδιού,

– έχοντας υπόψη το άρθρο 3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο αναγνωρίζει ρητά ως στόχο της ΕΕ την προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις,

– έχοντας υπόψη τη σύμβαση αριθ. 138 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) σχετικά με την ελάχιστη ηλικία για την πρόσβαση στην απασχόληση, της 6ης Ιουνίου 1973, και τη σύμβαση αριθ. 182 της ΔΟΕ σχετικά με την απαγόρευση και την άμεση δράση για την εξάλειψη των χειρότερων μορφών παιδικής εργασίας, της 1ης Ιουνίου 1999,

– έχοντας υπόψη τη θέση του που εγκρίθηκε σε πρώτη ανάγνωση, της 16ης Μαρτίου 2017^[3], σχετικά με την πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου που αφορά τη θέσπιση ενωσιακού συστήματος αυτοπιστοποίησης της δέουσας επιμέλειας όσον αφορά την αλυσίδα εφοδιασμού των υπεύθυνων εισαγωγέων κασσιτέρου, τανταλίου και βολφραμίου, των μεταλλευμάτων τους, καθώς και χρυσού, που προέρχονται από περιοχές συγκρούσεων και υψηλού κινδύνου (κανονισμός για τα ορυκτά που προέρχονται από περιοχές συγκρούσεων)…

Διαβάστε περισσότεραεδώ,

Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000728/2020 προς την Επιτροπή

Άρθρο 138 του Κανονισμού

Η ευρωπαϊκή οδηγία περί δημοσίων συμβάσεων προέβλεψε την εισαγωγή συγκεκριμένων κριτηρίων προσβασιμότητας στους σχετικούς διαγωνισμούς των κρατών μελών.

Δεν έχει υπάρξει ενημέρωση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την επιβολή της οδηγίας που να αποδεικνύει ότι οι δημόσιες συμβάσεις έργων ψηφιακής ένταξης λαμβάνουν υπόψη τα κριτήρια προσβασιμότητας.

Στην ιστοσελίδα της Επιτροπής που συγκεντρώνει ενημερώσεις και εκθέσεις από τα κράτη μέλη για την εφαρμογή της οδηγίας, δεν έχουν υπάρξει ενημερώσεις από το 2018 και οι υπάρχουσες εκθέσεις δεν αναφέρονται στα κριτήρια προσβασιμότητας.

Κατόπιν αυτών, ερωτάται η Επιτροπή:

1.Πώς κρίνει τα αποτελέσματα της οδηγίας όσον αφορά τα κριτήρια προσβασιμότητας στους διαγωνισμούς δημοσίων συμβάσεων για την ψηφιακή ένταξη;

2.Σε ποιες κινήσεις σχεδιάζει να προβεί μελλοντικά για την αποτελεσματική εφαρμογή της οδηγίας;

Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000729/2020 προς την Επιτροπή

Άρθρο 138 του Κανονισμού

Σχετικά με την Ευρωπαϊκή Πράξη Προσβασιμότητας, η κοινωνία των πολιτών και οι εταιρίες τεχνολογίας αναμένουν τις εξελίξεις όσον αφορά τις νέες οδηγίες περί προτύπων. Παρακολουθούν το θέμα από κοινού, έτσι ώστε συνεργαζόμενοι να συμβάλουν στην παραγωγή προϊόντων που θα ακολουθούν τα νέα πρότυπα.

Στο πλαίσιο αυτό ερωτάται η Επιτροπή:

1.Έχει υπάρξει διαβούλευση με εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών και των εταιριών τεχνολογίας, ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να εκφράσουν τις απόψεις τους για τα νέα πρότυπα;

2.Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφορικά με την έκδοση των οδηγιών για τα νέα πρότυπα;

Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000579/2020 προς την Επιτροπή

Άρθρο 138 του Κανονισμού

Biljana Borzan, Stelios Kympouropoulos, Tilly Metz, Katrin Langensiepen

Στο κεφάλαιο 2.1.4 της ανακοίνωσης για την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία αναφέρεται ότι η ΕΕ και τα κράτη μέλη θα πρέπει να προβούν σε ένα «κύμα ανακαινίσεων» δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων.

Σε ολόκληρη την ΕΕ, εκατομμύρια άτομα με μειωμένη κινητικότητα, όπως οι ηλικιωμένοι ή τα άτομα με αναπηρία, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εξεύρεση προσβάσιμης στέγης. Ένα άτομο με μειωμένη κινητικότητα, το οποίο ζει σε ένα πολυώροφο κτίριο χωρίς ανελκυστήρα, είναι πρακτικά φυλακισμένο μέσα στο σπίτι του.

Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία αποτελεί σημαντική ευκαιρία για αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της προσβασιμότητας ως πτυχή της κοινωνικής και οικονομικής βιωσιμότητας. Η προσβασιμότητα θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την ανακαίνιση των κτιρίων ώστε να μην χρειάζεται να μετασκευαστούν σε μεταγενέστερο στάδιο, διασφαλίζοντας ότι οι κατασκευές θα είναι διαχρονικές και ολοκληρωμένες, ώστε να αποφεύγεται η σπατάλη πόρων στο μέλλον.

1.Εξετάζει η Επιτροπή το ενδεχόμενο θέσπισης μιας γενικής υποχρέωσης σε επίπεδο ΕΕ για τις δημόσιες αρχές ή τον ιδιωτικό τομέα για την κάλυψη των απαιτήσεων προσβασιμότητας κατά την κατασκευή νέων κτιρίων ή κατά την ανακαίνιση υφιστάμενων υποδομών;

2.Τα έργα για τη βελτίωση της κινητικότητας και της πρόσβασης, όπως η εγκατάσταση ανελκυστήρων, θα είναι επιλέξιμα για συγχρηματοδότηση και στήριξη στο πλαίσιο της κατασκευής ή ανακαίνισης των κτιρίων;